Επιστροφή στο στρώμα…

Οι πρώτοι μήνες του φθινοπώρου μας βρίσκουν συνήθως μπρος σε πολλές προκλήσεις, ενός καιρού που διαρκώς αλλάζει, μιας καθημερινότητας γεμάτης νέες υποχρεώσεις, μιας δουλειάς που απαιτεί περισσότερο χρόνο απ’όσο ήδη διαθέτουμε.

Σε όλες αυτές προστίθεται και ακόμα μία πρόκληση… Έχοντας την στριμώξει κάπου στο δωμάτιο μας ή αφήσει στο ράφι του γιόγκα στούντιο πιθανόν μάλιστα να μη θέλουμε καν να δούμε. Διότι, τι άλλο από πρόκληση είναι να βρίσκεται κανείς μπροστά σε ένα μικρό ασκό του Αιόλου, το yoga mat του, όταν γνωρίζει καλά ότι από τη στιγμή που θα το ανοίξει θα πρέπει να αντιμετωπίσει όλους τους αέρηδες του νου που θα απελευθερωθούν όταν αυτό προσγειωθεί στο πάτωμα.  

Για την επιστροφή στο στρώμα, όπως για τις πιο πολλές επιστροφές (παντός τύπου), χρειαζόμαστε μια δόση τόλμης, κυρίως επειδή επιστρέφοντας ερχόμαστε ενώπιων του πού έχουμε μείνει και πόσο ακόμα πρέπει να προχωρήσουμε στον δρόμο μας.

Για το σώμα μας, δε, η επιστροφή μπορεί να σημάνει μια ολική επανεκκίνηση την οποία συνοδεύουν πολλά αχ και βαχ, καθώς οι μύες προσπαθούν να ξυπνήσουν από την ακινησία στην οποία τους έχει καθηλώσει η καρέκλα του γραφείου μας.   

Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει, δασκάλους και μαθητές. Ουδείς, άλλωστε, ούτε και ο πιο αφοσιωμένος δάσκαλος δεν είναι υπεράνω των προκλήσεων που του θέτει κάθε μέρα η επιστροφή του στο στρώμα. Και επειδή οτιδήποτε άλλο και να πούμε, θα είναι απλά λόγια που είναι ωραία να τα ακούς αλλά που θα τους λείπει η πράξη, ας κάνουμε σήμερα κιόλας το βήμα να τολμήσουμε την πρώτη επαφή μας ξανά με το στρώμα. Κι ας μην ανησυχούμε για τους αέρηδες του νου. Θα φύγουν, φυσώντας τους μακριά μέσα από την αναπνοή μας.

Keep practicing!! Keep breathing!!! Let us breathe together!

Απο την Κατερίνα Σπίθα