Είμαστε «κολυμβητές»

Ashtanga Yoga και Αναπνοή

Πόσες φορές έχουμε βρεθεί εν τω μέσω μιας τεράστιας θάλασσας συναισθημάτων, ενόσω κάνουμε την πρακτική μας πάνω στο στρώμα; Είναι μια θάλασσα που κάποτε μας κατακλύζει με τόσο ορμητικά κύματα που μας παρασύρουν μακριά από όποια λογική μπορεί να μας κρατήσει στην επιφάνεια. Μόνο φευγαλέες είναι τότε οι στιγμές που προλαβαίνουμε να κοιτάξουμε ψηλά προτού βουλιάξουμε χαμηλά, στον βαθύ πυθμένα της…

Ο ρόλος μας ως ασκούμενοι της γιόγκα δεν μας καθιστά αυτόματα υπεράνω των παθών μας. Αλίμονο, αν νομίζουμε πως, με το που ερχόμαστε πάνω στο στρώμα, παύουμε, ως δια μαγείας, να είμαστε οι άνθρωποι που πριν από μερικά λεπτά καβγαδίζαμε με τον φίλο μας στο τηλέφωνο ή προσπαθούσαμε αγωνιωδώς να τελειώσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες της παρουσίασης που θα κάναμε στην αυριανή, πολύ σημαντική σύσκεψη στη δουλειά.

Τα συναισθήματα τα «ακουμπάμε», μαζί με τη πετσέτα μας, δίπλα μας στο στρώμα. Άλλοτε μένουν στο πάτωμα σε ήρεμο κυματισμό και άλλοτε σηκώνονται γιγάντια στον πιο τρικυμισμένο σχηματισμό τους.

Όλες τις φορές που γίνονται αυτή η άγρια θάλασσα δεν είναι το σωσίβιο που μας λείπει, αλλά ο κολυμβητής μέσα μας, που ξεχνά να κολυμπήσει. Ένας καλός κολυμβητής γνωρίζει να πάρει τις σωστές αναπνοές για να δώσει στα μέλη του σώματος του την κατάλληλη ώθηση ώστε να κρατήσει το κεφάλι του πάνω από το νερό. Και το κάνει σε όποια θάλασσα κι αν βρίσκεται, μικρή ή μεγάλη, γαλήνια ή έτοιμη να τον κατασπαράξει.

Η αναπνοή, που μαθαίνουμε κατά την πρακτική της ashtanga yoga, μας καλεί να αναλάβουμε ως κολυμβητές τον έλεγχο των «μελών» της σκέψης. Στόχος μας δεν είναι να σπρώξουμε τα έντονα συναισθήματα μας προς τον βυθό ώστε να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα χιμήξουν καταπάνω μας. Δεν δρούμε από φόβο. Κολυμπάμε στα νερά τους, όπως ένας πρωταθλητής της θάλασσας, που, αν και εξαιρετικά καταπονημένος στα τελευταία μέτρα που τον χωρίζουν πριν το τέλος του αγώνα του, διατηρεί τη σιγουριά πως θα φτάσει εκεί, παρά την αντίθετη κατεύθυνση του αέρα ή των υπόγειων ρευμάτων, με ασφάλεια, πάση θυσία.

Η ισόχρονη, ρέουσα, ujjayi αναπνοή, ως «νικηφόρα» (victorious) από τη φύση της, μάς δίνει πάντα την αίσθηση ότι θα τα καταφέρουμε, όποιου είδους θάλασσες κι αν συναντήσουμε ανάμεσα στις θέσεις (asana). Το μόνο που μας ζητά για να το πετύχουμε είναι να μείνουμε συνδεδεμένοι μαζί της καθόλη τη διαδρομή…

Κατερίνα Σπίθα